Πραγματικός κίνδυνος: σκουλήκια στους ανθρώπους

Καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής, ένα άτομο εκτίθεται στον κίνδυνο μόλυνσης από διάφορα παράσιτα. Τα πιο κοινά είναι τα έλμινθες (σκουλήκια στον άνθρωπο). Αυτά τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα οδηγούν σε πολλές επιπλοκές, μεταξύ των οποίων είναι: διαταραχή της γαστρεντερικής οδού, σωματικές βλάβες στα εσωτερικά όργανα και ελμινθίαση. Η ελμινθίαση δεν είναι μια ασθένεια, αλλά μια ομάδα ασθενειών που προκαλούνται από παράσιτα που ζουν μέσα σε ένα άτομο. Όλοι οι έλμινθες χωρίζονται σε 3 κύριους τύπους:

• νηματώδεις (ανήκουν στην τάξη των στρογγυλών σκουληκιών), εξέχοντες εκπρόσωποι - στρογγυλοί σκώληκες, pinworms, whipworms.
• Οι ταινίες, ή κεστόδες (μια τάξη επίπεδων σκουληκιών), αντιπροσωπεύονται από ταινιωτές σκώληκες, ταινίες βοοειδών.
• τα flukes, ή trematodes (τάξη επίπεδων σκουληκιών), αντιπροσωπεύονται από το fluke του ήπατος.

Δεδομένου ότι οι έλμινθες εγκαταλείπουν το σώμα του ξενιστή κατά την περίοδο αναπαραγωγής για να διατηρήσουν το είδος, να μεταφερθούν σε άλλο ξενιστή ή στο περιβάλλον, χωρίζονται επίσης ανάλογα με τον τύπο μεταφοράς:

1. Η μηχανική μεταφορά περιλαμβάνει κίνηση σε μεγάλες αποστάσεις, ενώ δεν εμφανίζεται ανάπτυξη σκουληκιών στο σώμα του φορέα. Αυτά περιλαμβάνουν τα περισσότερα αρθρόποδα (καρκινοειδή, αραχνοειδή και χιλιόποδα), που συχνά φέρονται στα πόδια των συνηθισμένων μυγών.
2. Ένας ενδιάμεσος ξενιστής είναι ένας συγκεκριμένος τρόπος μετάδοσης στον οποίο ένα από τα αναπτυξιακά στάδια εμφανίζεται στο σώμα του φορέα. Για παράδειγμα, για την ταινία των βοοειδών, ο φορέας (ενδιάμεσος ξενιστής) είναι τα βοοειδή και οι άνθρωποι είναι ο τελικός φορέας.

Οι ελμινθοί διαφέρουν επίσης ως προς τον τρόπο μετάδοσής τους:

• ενεργός (επαφή);
• παθητικός (τροφή).

Οι έλμινθες επαφής είναι σε θέση να εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα μέσω των βλεννογόνων και του δέρματος (σχιστοσώματα, αγκυλόστομα). Οι τροφιμογενείς ασθένειες είναι πιο συχνές· αναπτύσσονται σε ένα άτομο μετά από κατανάλωση άπλυτων τροφών, κατά την επαφή με άρρωστα άτομα ή αδυναμία συμμόρφωσης με τους κανόνες προσωπικής υγιεινής.

Συνολικά, υπάρχουν περισσότερα από 250 είδη κατώτερων σκουληκιών που παρασιτούν τον άνθρωπο στον κόσμο. Δεδομένου ότι τα συμπτώματα της παρουσίας σκουληκιών στον άνθρωπο έχουν διαφορετικές εκδηλώσεις, με την παραμικρή υποψία θα πρέπει να επικοινωνήσετε με έναν ειδικό και να κάνετε εξετάσεις.

Ο κύκλος ζωής των σκουληκιών, η αναπαραγωγή και η ανάπτυξή τους

Ένα παράδειγμα της ανάπτυξης των ελμινθών είναι το κλασικό διάγραμμα του κύκλου ζωής του στρογγυλού σκουληκιού. Τα αυγά του παρασίτου είναι εξαιρετικά ανθεκτικά στις εξωτερικές δυσμενείς επιδράσεις και μπορούν να παραμείνουν στο έδαφος έως και έξι μήνες. Η ανάπτυξη της ίδιας της προνύμφης απαιτεί από 2 εβδομάδες έως 2 μήνες, ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες: θερμοκρασία, υγρασία, διαθεσιμότητα οξυγόνου. Ένα ώριμο αυγό εισέρχεται στο στομάχι με την τροφή, όπου ο γαστρικός χυμός τρώει το κέλυφος του αυγού, απελευθερώνοντας την προνύμφη.

Μετά από αυτό, το στρογγυλό σκουλήκι εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος μέσω του εντερικού τοιχώματος και αρχίζει να κινείται σε ολόκληρο το σύστημα των αιμοφόρων αγγείων μέχρι να εισέλθει στις πνευμονικές κυψελίδες. Η προνύμφη στρογγυλού σκουληκιού είναι αερόβια, μόνο εδώ δραστηριοποιείται και συνεχίζει να αναπτύσσεται. Τρέφεται με αίμα, μεγαλώνει σε μήκος 3-4 mm. Έχοντας φτάσει στην πρωτογενή ωριμότητα 4-5 ημέρες μετά την εισβολή, το στρογγυλό σκουλήκι αρχίζει να κινείται προς τους βρόγχους. Η κίνησή του προκαλεί βήχα σε ένα άτομο, με αποτέλεσμα η προνύμφη, μαζί με τη βλέννα, να εισέρχεται στη στοματική κοιλότητα και ξανά στα έντερα. Εδώ εμφανίζεται το τελικό στάδιο του σχηματισμού της προνύμφης σε ενήλικο.

Ο κύκλος ζωής ενός ενήλικου στρογγυλού σκουληκιού διαρκεί περίπου ένα χρόνο, κατά τη διάρκεια του οποίου γεννά έως και 250. 000 αυγά. Η ανθρώπινη υγεία, και μερικές φορές ακόμη και η ζωή, εξαρτάται άμεσα από την παρουσία σκουληκιών στο σώμα και την ποσότητα τους, γι' αυτό είναι σημαντικό να ξεκινήσει η θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα. Η ασκαρίαση συνοδεύεται από μέθη και μια επιπλοκή θα είναι η εντερική απόφραξη, που σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτεί επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Η αναπαραγωγή των ελμινθών γίνεται με 2 τρόπους, με βάση τους οποίους τα σκουλήκια χωρίζονται σε βιοελμίνθους και γεωελμίνθους. Συνήθως, τα αυγά των παρασίτων καταλήγουν στο εξωτερικό περιβάλλον, όπου ωριμάζουν. Στη συνέχεια, το αυγό πρέπει να εισέλθει στον ξενιστή, όπου είτε αναπτύσσεται πλήρως (γεωέλμινθοι) είτε περνά από το στάδιο της μετατροπής σε προνύμφη (βιοελμινθοί).

Για τους βιοελμίνθους, η διαδικασία ανάπτυξης είναι πιο περίπλοκη· τα στάδια της ανάπτυξης σε ενήλικα και της ωρίμανσης διαχωρίζονται από το στάδιο της εμφάνισης της προνύμφης. Δηλαδή, από το εξωτερικό περιβάλλον το αυγό εισέρχεται πρώτα σε έναν ενδιάμεσο φορέα, όπου εκκολάπτεται η προνύμφη. Στη συνέχεια πρέπει να καταποθεί από τον τελικό ξενιστή του για να φτάσει στην ενήλικη μορφή του. Μερικές φορές οι βιοελμινθοί αλλάζουν έως και 4 ενδιάμεσους φορείς πριν φτάσουν στον τελικό τους ξενιστή.

Συμπτώματα

Πώς να προσδιορίσετε την παρουσία σκουληκιών; Τα πολυμορφικά συμπτώματα και η απουσία επώδυνων αισθήσεων στα πρώτα στάδια της νόσου περιπλέκουν τη διάγνωση. Συχνά οι λόγοι για την εμφάνιση των σκουληκιών στον άνθρωπο συνδέονται με την κατανάλωση μπαγιάτικων ή μολυσμένων τροφών και τα ίδια τα παράσιτα ζουν απευθείας στο γαστρεντερικό σωλήνα, έτσι τα σημάδια της παρουσίας τους στο ανθρώπινο σώμα στις περισσότερες περιπτώσεις σχετίζονται με τη λειτουργία του έντερα:

• χαλαρά (ασταθή) κόπρανα.
• πόνος και φούσκωμα?
• αλλεργικά δερματικά εξανθήματα?
• φούσκωμα;
• ναυτία;
• κάνω εμετό;
• έλλειψη ή υπερβολική όρεξη.
• τη νύχτα - διαταραχές ύπνου, εκτίναξη, τρίξιμο των δοντιών, σιελόρροια.
• φαγούρα στον πρωκτό?
• η παρουσία βλέννας ή αίματος στα κόπρανα.

Αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά τη μόλυνση και διαρκούν μικρό χρονικό διάστημα (περίπου 7 ημέρες). Σε περίπτωση επαναπροσβολής επαναλαμβάνονται μετά από 2-3 εβδομάδες. Ελλείψει θεραπείας ή λόγω της εμφάνισης οξείας ή χρόνιας μορφής της νόσου, ορισμένα συμπτώματα δεν εξαφανίζονται και προστίθενται σε αυτά οι συνέπειες της μακράς παραμονής των παρασίτων στο σώμα:

1. Η δηλητηρίαση εμφανίζεται σχεδόν ταυτόχρονα με τη μόλυνση, αλλά στα αρχικά στάδια δεν είναι τόσο αισθητή. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των σκουληκιών στο ανθρώπινο σώμα, τόσο πιο έντονα αυξάνονται τα συμπτώματα της δηλητηρίασης - από την πρωινή ναυτία έως τον έμετο και τον κοιλιακό πόνο.
2. Συμφόρηση στους πνεύμονες (διηθήσεις), βρογχικοί σπασμοί, πνευμονία. Οι κύριοι ένοχοι είναι τα παράσιτα που αναπτύσσονται στις κυψελίδες των πνευμόνων και τις βλάπτουν, γεγονός που προκαλεί φλεγμονώδεις διεργασίες.
3. Φλεγμονή του καρδιακού μυός (μυοκαρδίτιδα). Μια μολυσματική ασθένεια, το αποτέλεσμα της ζωτικής δραστηριότητας των ελμινθών και της επακόλουθης δηλητηρίασης.
4. Η μηνιγγοεγκεφαλίτιδα είναι μια επικίνδυνη φλεγμονή του εγκεφάλου και των μεμβρανών του που προκαλείται από βακτήρια και πρωτόζωα.

Διαφορετικά παθογόνα έχουν τις δικές τους εκδηλώσεις και συνέπειες, αλλά τα περισσότερα συμπτώματα είναι κοινά σε όλους τους έλμινθους.

Διαγνωστικά

Η διάγνωση γίνεται σε εργαστηριακές συνθήκες. Μόνο σε αυτή την περίπτωση, με την παρουσία αυγών σκουληκιών και των σημείων τους στο αίμα ή τα κόπρανα, μπορεί να διαγνωστεί με σιγουριά η ελμινθίαση. Ωστόσο, η ανάλυση κοπράνων δεν είναι πάντα αρκετή - ορισμένοι τύποι παρασίτων δεν εκδηλώνονται σε αυτό. Μια ειδική μέθοδος για τον προσδιορισμό της παρουσίας σκουληκιών είναι μια ορολογική εξέταση αίματος για αντισώματα. Για τη διάγνωση της ελμινθίασης χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα:

• μελέτες χολής?
• μακροσκοπία (για τον εντοπισμό στρογγυλών σκουληκιών και σκουληκιών)
• βιοψία μυϊκού ιστού για έλεγχο τριχίνωσης.
• Ακτινογραφία και υπερηχογράφημα.

Η τριχίνωση είναι μια παρασιτική ασθένεια στην οποία οι προνύμφες του παθογόνου εξαπλώνονται σε όλο το σώμα του ξενιστή, προκαλώντας μεγάλη καταστροφή στα όργανα και το κεντρικό νευρικό σύστημα, μετά την οποία εγκαθίστανται στον μυϊκό ιστό. Τα παράσιτα στους ανθρώπινους μύες δημιουργούν σταδιακά μια κάψουλα διηθήσεων γύρω τους και τα συμπτώματα της παρουσίας τους στο σώμα μειώνονται, αλλά αυτή τη στιγμή έχει ήδη προκληθεί σοβαρή βλάβη στην υγεία του ξενιστή.

Ένα από τα κύρια συμπτώματα μπορεί να θεωρηθεί η ηωσινοφιλία, στην οποία ο αριθμός των ηωσινοφίλων στο αίμα του ασθενούς αυξάνεται απότομα. Τα ηωσινόφιλα είναι ένας υποτύπος λευκοκυττάρων που ανταποκρίνονται στην παρουσία των μικρότερων ξένων αντικειμένων στο κυκλοφορικό σύστημα. Σε μέρη όπου συσσωρεύονται προνύμφες παρασίτων, εμφανίζεται γρήγορα εσωτερικό οίδημα και κηλίδες στο δέρμα - ίχνη διήθησης. Παραμένουν επίσης στα πτύελα και το πνευμονικό υγρό.

Δεδομένου ότι τα συμπτώματα των ελμινθικών ασθενειών είναι εκτεταμένα και σε μεγάλο βαθμό επικαλύπτονται με σημεία άλλων ασθενειών, η αυτοδιάγνωση δεν μπορεί να είναι απολύτως αξιόπιστη. Υπάρχουν περιπτώσεις που, αφού έτρωγαν μπανάνες, οι άνθρωποι παρατήρησαν σκούρες κλωστές στα κόπρανα τους, που θεωρήθηκαν λανθασμένα ως σκουλήκια. Πριν από την έναρξη της θεραπείας, είναι απαραίτητο να υποβληθούν σε όλες τις εξετάσεις για τον προσδιορισμό της παρουσίας και του τύπου των παρασίτων.

Θεραπεία της ελμινθίασης

Κατά τη θεραπεία παρασιτικών ασθενειών, πρέπει να ακολουθούνται αρκετοί γενικοί κανόνες:

1. Ενδελεχής απολύμανση των λευκών ειδών του ασθενούς και του δωματίου στο οποίο βρίσκεται. Μειώστε την επαφή στο ελάχιστο, ξεχωριστά πιάτα.
2. Αυστηρή δίαιτα χωρίς αλκοόλ. Συνιστάται να πίνετε χυμό καρότου και έγχυμα μπουμπουκιών σημύδας.
3. Διατήρηση προσωπικής υγιεινής, συχνό πλύσιμο χεριών και πλύσιμο ρούχων, καθαρισμός χώρων διαβίωσης.
4. Παρακολούθηση της προόδου της θεραπείας και της αποτελεσματικότητάς της.

Οι σύγχρονες μέθοδοι θεραπείας αποκλείουν τη χρήση ξεχωριστού φαρμάκου, καθώς αυτό δεν εγγυάται την πλήρη κάλυψη όλων των τύπων ελμινθών. Τις περισσότερες φορές, ο γιατρός συνταγογραφεί ένα φάρμακο αρχικής δράσης που αποδυναμώνει τα παράσιτα. Μετά από 3 ημέρες, ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς και τη σοβαρότητα της λοίμωξης, συνταγογραφούνται ανθελμινθικά φάρμακα. Σε έγκυες γυναίκες ή άτομα με αντενδείξεις για φάρμακα συνταγογραφείται ένα μη τοξικό φάρμακο από την ομάδα της τετραϋδροπυριμιδίνης.

Εάν δεν είναι δυνατό να δείτε έναν γιατρό, χρησιμοποιήστε λαϊκές θεραπείες. Τα ακόλουθα έχουν καλή ανθελμινθική δράση:

• κλύσμα έγχυσης σκόρδου, λήψη σκόρδου με άδειο στομάχι.
• έγχυση τάνσυ με άδειο στομάχι 4 φορές την ημέρα πριν από τα γεύματα.
• βάμμα αψιθιάς σε αλκοόλ, που λαμβάνεται 3 φορές την ημέρα, 20 mg.

Στις μέρες μας οι ελμινθικές λοιμώξεις διαγιγνώσκονται και αντιμετωπίζονται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Εάν δεν παραμελήσετε την ασθένεια και ξεκινήσετε έγκαιρα τη θεραπεία, αυτό θα σας βοηθήσει να αποφύγετε επιπλοκές και επανεισβολή. Οι παρασιτικές ασθένειες αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τα παιδιά: υπάρχει καθυστέρηση στην πνευματική ανάπτυξη, προκύπτουν επιπλοκές με τη μορφή χρόνιων ασθενειών και φλεγμονωδών διεργασιών. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να εξηγήσετε αμέσως στο παιδί σας την ανάγκη να πλένει τα χέρια και να ακολουθεί τους κανόνες προσωπικής υγιεινής. Οι ενήλικες πρέπει επίσης να ακολουθούν άλλα προληπτικά μέτρα.

Πρόληψη ελμινθάσεων

Εκτός από την προσωπική υγιεινή, υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν την εξάλειψη της αιτίας των σκουληκιών:

• πλύσιμο λαχανικών και φρούτων σε ζεστό νερό.
• Διατηρώντας το σπίτι καθαρό, τακτικό υγρό καθαρισμό.
• μια ισορροπημένη διατροφή που παρέχει στο σώμα επαρκή ποσότητα βιταμινών όλων των ομάδων.
• παρακολούθηση της κατάστασης των κατοικίδιων ζώων, ετήσιες επισκέψεις στον κτηνίατρο.
• σωστή θερμική επεξεργασία ψαριών και κρέατος.
• καταπολέμηση των εντόμων που ζουν στο σπίτι.
• αποχή από το κολύμπι και ανάπαυση σε περιοχές όπου βόσκουν βοοειδή.

Η συμμόρφωση με τα προληπτικά μέτρα και η έγκαιρη διαβούλευση με έναν γιατρό σε περίπτωση μόλυνσης θα βοηθήσει στην αποφυγή επιπλοκών. Η σωστή δοσολογία των φαρμάκων που συνταγογραφούνται από ειδικό γιατρό θα απαλλαγεί γρήγορα από τα παράσιτα και οι λαϊκές θεραπείες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε συνδυασμό με συνταγογραφούμενα φάρμακα.